Pimpa is een doodgewone jongen die heel graag tekent en schildert. Hij
tekent de mooiste dingen waarvan iedereen stil staat. Maar op een dag sterft
zijn moeder en zij geeft hem een kwast. “Dit is geen gewone kwast.” zei moeder.
“Het is een toverkwast, hou dit bij en wanneer je sterft geef hem dan aan een
belangrijk persoon in je leven.”
Drie maanden later pinkte Pimpa af en toe nog een traantje weg. Na de dood van zijn moeder begon hij weer te
schilderen, niet met zijn gewone kwast maar met de toverkwast. Hij tekende op
één dag een wei paarden en een sprookjesbos. Pimpa zag dat er niets gebeurde
met zijn schilderijen. “Moeder waarom is die kwast zo belangrijk?” zei hij in zichzelf.
Hij legde de kwast neer en besloot om te gaan slapen. Toen hij de volgende dag
wakker werd, zag hij dat hij niet in zijn huis was. “O nee, waar ben ik?!”
dacht hij.
Hij zag de paarden in de wei en
hij zag de ingang van het sprookjesbos dat hij getekend had. Toen hoorde hij
een stemmetje spreken. “Hallo? Wie is
daar?” riep hij bang.
“Pimpa, ik ben het.” Zei het stemmetje. “Mama? Ben jij het?” zei hij
heel erg geschrokken. “Pimpa die kwast van je heeft magie, als je tekent en je wacht even gaat
de magie uit de kwast en word je tekening echt! Iedereen van je stad weet nu dat
jij in een andere wereld bent.” vertelde mama.
Pimpa was verwonderd en beslist om naar huis te gaan. Hij wist juist
niet hoe hij naar huis moest. Maar dat vertellen de dieren hem. Toen Pimpa terug thuis was vertelde hij het
nieuws aan iedereen! En zo ging het
nieuws de hele wereld rond.
Maar toen het nieuws in Rusland was, wou de koning Rubyrussia die
toverkwast hebben. Want hij wou de rijkste koning ter wereld zijn. 1 week later stuurde de koning een slechte knecht
naar Pimpa. Het was nog vroeg in de
morgen bij Pimpa. Toen hij wakker werd wou hij beginnen schilderen maar zijn
kwast was helemaal verdwenen. Pimpa begon heel hard te roepen. “Waar is mijn kwast?! Ik wil
mijn kwast!” riep hij uit. Even later kwam de slechte knecht van de koning
terug in het paleis. “Sire, ik heb de
kwast!” zei de slechte knecht. Toen de koning de kwast zag begon hij
verschrikkelijk gemeen te lachen. “Mhuahahhaha, ik ben de machtigste en rijkste
koning van de wereld!” riep hij luid op. Pimpa zat thuis op zijn bed te huilen en zijn laken was helemaal
nat. “Oh mama, het spijt me zo.” zei
hij tegen zichzelf snikkend. Toen de koning wou beginnen schilderen lukte dat
maar niet. Hij had geen inspiratie, hij probeerde en probeerde maar het lukte
maar niet. “Haal die ene Pimpa, en snel!” zei hij woedend. “Ja sire.” zei de slechte knecht. Pimpa zat maar wat te tekenen, hij was zo verdrietig. Het was al laat, dus ging hij gaan slapen na
deze verdrietige dag. Toen Pimpa in zijn
bed lag hoorde hij plots geritsel. Hij was zo
bang dat hij zijn deken over zijn hoofd trok.
“Is daar iemand?” zei hij met een heel bang stemmetje. De deur vloog
open. “Handen omhoog!” riepen ze uit. Pimpa zag
plots allemaal gas komen. De slechte knecht van de koning kwam binnen met een
gasmaker op en hij droeg een zak, hij richtte een pistool naar Pimpa. Pimpa lag
bewusteloos op de grond. “Kom mannen, we stoppen hem in de zak.” zeiden ze
gemeen. Even later werd Pimpa wakker en
zat hij in een griezelige kelder. “Help! Help!” riep Pimpa. En hij bleef maar
roepen. “Haal die snol!” zei de koning heel bevelend. “Ja zeker!” zei de
aardige knecht. De aardige knecht pakte een zaklamp en ging naar de kelder. “Het spijt
me jongen, maar je moet meekomen.” zei de knecht aardig. En samen gingen ze naar buiten. “Ha snol, jij daar eindelijk.” zei de koning grinnikkend. “Zozo, jij hebt die kwast gekregen hé?” zei
hij weer grinnikkend. “Ja, van mijn moeder, en laat me vrij! Ik hoor hier niet
bij jou!” stotterde Pimpa uit. “Hoho, rustig ja! En jij gaat nooit weg!” zei de
koning. “Teken
wat! En snel ja!” zei Rubyrussia streng.
Pimpa wou niet tekenen. “Nee! Nooit!” zei Pimpa. “Wat zeg je daar? Jij wil niet tekenen! Naar
de kelder! En vanavond geen eten!” zei de koning heel streng. 2 uur later zat
Pimpa nog steeds in de kelder zonder eten. “Hier, ik heb wat eten voor
je.” zei de aardige knecht toen hij binnenkwam. “Dank je.” zei Pimpa lief. De volgende morgen moest Pimpa tekenen of hij
ging eraan. Dus besloot hij om te tekenen wat de koning wou. “Teken een huis van geld met een bad van geld
en alles erop en eraan!” zei de koning. Pimpa begon te tekenen wat de koning
wou. Toen het klaar was, was de koning klaar om naar de *goudwereld* te gaan.
Pimpa moest terug naar de kelder en ging slapen. Toen hij wakker werd ging hij
naar de woonkamer van het paleis. Hij zag dat de koning weg was en hij zag dat
de kwast er nog lag. “Die is zeker naar
zijn geldhuis.” zei Pimpa grinnikkend.
In de stad waar Pimpa woonde was iedereen heel verbaasd. “Heb je het al
gehoord?” fluisterden de mensen tegen elkaar. Ondertussen pakte Pimpa de kwast
en het geweer, en hij ging terug naar zijn kelder. Hij zat 2 uur te tekenen en
eindelijk was het klaar. Hij wachtte even en plots was hij weer thuis! Hij nam
zijn kwast en het pistool mee naar buiten en riep: “Ik ben terug thuis! Ik
ben eindelijk weer thuis!” Iedereen schrok en ze keken hem raar aan.Maar dan werd op die gezichten een glimlach gezet. “Pimpa is weer
thuis!” riepen de mensen blij uit. “Maar eerst ga ik dit even afmaken.” zei
Pimpa. Koning Rubyrussia zat al 5 uur
in zijn wereld. Maar ja als die uit zijn
wereld wou ging dat niet, want regel 1. bij de toverkwast: Neem altijd de kwast
mee als je in je schilderij gaat, want anders kan je er niet meer uit. Pimpa liep naar het Zwanenmeer en pakte het pistool. Hij gooide het pistool heel ver weg in het
Zwanenmeer en plots....... BOEM..... Er kwam vuurwerk en iedereen
was blij! Toen het vuurwerk gedaan was gingen ze feesten en dansen. Ja echt feesten, tot wel 5 uur in de
morgen... Toen het feest gedaan was,
ging Pimpa naar huis, hij pakte thuis een kistje en stopte de toverkwast erin. “Jou gebruik ik nog wel eens als ik je nodig
heb.” glimlachte Pimpa. Hij kroop
in zijn bed en viel meteen in slaap. “Slaapwel
lieve schat, en droom maar goed.” zei mama uit de hemel. En zo was alles weer
goed! Pimpa droomde nog lang en heel gelukkig.
EINDE
J Van Esmée De
Schryver
